Naweeën van de halve marathon

Inmiddels zijn we anderhalve week na de zware inspanning van de halve marathon van Leiden.Ik krijg mijn benen niet op gang. Tot drie maal toe heb ik getracht weer een fatsoenlijk rondje te lopen maar alle drie de keren eindigde met een zware ademhaling en een pitstop in de berm.

Wat is er loos?
De warmte? Mag geen excuus zijn de temperatuur is aangenaam en ben nog niet op mn zomers gekleed.
Gebrek aan uitzicht aan nieuwe uitdaging? Dat zou het kunnen zijn, immers wekenlang gewerkt naar Leiden en dan opeens is het voorbij. Aan de andere kant, direct na vorige week zondag kwam de ambitie om eens een strakke 10 kilometer te gaan lopen en een tijd te realiseren van 50 + minuten.

Nee, ik denk toch dat de inspanning te veel van me heeft geëist en het lichaam een tijdelijke stop heeft doorgevoerd in alles wat me in beweging zet.

De Freak (Mn running mate) heeft al verschillende lopen voorgelegd, maar allemaal met een lengte van minimaal 21 kilometer en laat daar nou net die mijn ambities liggen op dit moment.

We zullen het zien

16 mei 2010 Halve marathon Leiden

16 mei 2010 Halve marathon Leiden

Mijn eerste halve marathon begon en eindigde in het centrum van Leiden. Met maximaal een rondje van +/- 19 kilometer in de benen meldde ik me aan bij de Pieterskerk op korte afstand van de start. € 25,-- armer (waarom? voor die halve banaan??)en een startnummer rijker kleedde ik me tussen de goed getrainde lopers (waar zijn de 10 kilometer buikjes gebleven??).

Staand in het pack tussen de hele en halve marathon lopers -vrij achterin- voelde je bij de start de spanning opkomen. De pacers - lopers behorende bij de organisatie en getooid met een gele ballon met daarop de streeftijd van 2 uur geschreven - stonden nog ver achter me en dat was de bedoeling om dat zo te houden.

De menigte komt opeens in beweging - geen startschot gehoord - en voor ik het weet lopen de gele ballonnen naast me en zouden anderhalf uur lang op zicht afstand blijven.

Gesteund door persoonlijke supporters moeder Cocky, dochter Dagmar en zoon Stijn passeerde ik met een regelmatige pas Zoeterwoude Dorp en Voorschoten. De tussentijden veelvuldig aangegeven (netjes!) bleven binnen het schema (althans schema na 90 minuten rennen was ik elk gevoel van tijd en schema kwijt).

Het parcours was zeker in het begin lekker breed, vervolgens via een tweetal dorpen een jaren 80 wijk met onnoemelijk veel bruggen gevoelsmatig met een stijgingspercentage van 10% en tenslotte werden we via de poort van Leiden het centrum weer ingeleid. De finish kwam als geroepen. De laatste kilometers (de gemiste trainings kilometers), werden een lijdensweg, ondanks de vele aanmoedigingen van toeschouwers, veelal bierdrinkende studenten, hobbelde ik over de klinkers vlak langs de hekken naar de met lucht gevulde zuil diensdoenend als finish.

Behoorlijk kapot kom ik over de finish, iemand van de organisatie vraagt of t gaat, 't gaat, tik vervolgens een drietal energie drankjes weg en een banaan.

Nog altijd lopend zonder tijdwaarnemening (kan écht niet meer in dit semi pro's deelnemersveld)kwamen s'avonds de volgende tijden uit de pc 1/4 marathon 01:00:00 (gem 11,5 km/pu), 18,9km 01:50:18 (10,3) en netto eindtijd 02:02:32 (10,3).

Doelstelling 1; 2 uur, niet gehaald, na ca. 15 km moest ik de pacers lossen.
Doelstelling 2: Niet wandelen, niet gebeurd, dus wel gehaald.

Al met al een leuke ochtend, prachtige ervaring rijker, pittig parcours, strakke organisatie en heerlijk loopweer.

११ dagen

Nog 11 dagen....

Leiden nadert 15 mei komt met grote stappen dichterbij terwijl mijn gevoel aangeeft dat het steeds verder me af gaat liggen.

Na de deceptie van vorige week met een hoog wandelgehalte hebben twee vervolg loopjes weer enige hoop gegeven bij de Midlifeloper. Een rondje Reeuwijkse Plassen, de surfplas circa 15 kilometer en een 16 kilometer lange terugreis vanuit Boskoop via Moordrecht geeft de burger weer moed.

Nog altijd zonder tijd lopend en puur op gevoel... krijg ik het gevoel een vaartje te creeeren van net boven de 10 wat zou betekenen over een halve marathon een tijd van 2 uur. (streeftijd), maar nu hét probleem.. hoe de 16 kilometer trainingsronde naar de 21 kilometer halve marathon te krijgen.

Deceptie

Deceptie
Zondag 25 april, de eerste échte warme dag van het jaar. De ambities voor de halve marathon dwingt me om een lange afstand te gaan lopen. Haastrecht - Hekendorp - Hoogebrug - Reeuwijk en weer terug een mooi rondje van 15 kilometer.

Met het soepelgelopen rondje Surfplas in mijn gedachten spurt ik de wijk uit richting de dijk naar Hekendorp.De hitte,een veels te voortvarende start en het zicht van een vol terras nekt me en noopt me tot w.a.n.d.e.l.e.n, pijnlijk ben nog niet eens op de helft!

Totaal zal ik drie keer stoppen. Een droge strot (waar is mn waterbuidel) en totaal geen energie in mn benen zorgen voor een enorme deceptie. De halve marathon van Leiden is ver weg.

De marathon van Rotterdam

De marathon van Rotterdam stond op het programma voor tienduizenden mensen, maar voor mij gold het voorprogramma de 10 kilometer met start en finish op de Coolsingel. Natuurlijk te laat met inschrijven, maar kreeg van een kennis een startbewijs om alsnog deel te nemen.

Al wachtend op de trein werd ik op het perron omringd door de deelnemers van de marathon. In een sportoutfit, geconcentreerd vooruit kijkend en met een ipod leek net of ik ook echt het 42 kilometer lange titanengevecht aanging....

Opzwepende muziek, totale chaos en duizenden mensen geven je bij kanonschot als teken van start ren-je-rot het idee dat je eindelijk weer eens een toptijd gaat lopen.

Het gevoel was er, alleen die duizenden deelnemers hebben allemaal hetzelfde idee. Kilometerslangs voel je mensen trappend op je hielen, een optrekkend 5 mans onpasseerbare brede muur en zoek je naar een gaatje om met een lichte schouderduw jezelf naar voren te wurmen. Kortom een olympische 800 meter start maar dan 8 kilometer lang, want de laatste 2 kilometer was er weer lucht om me heen en storten deelnemers neer,worden toch weer opgezweept en eindigen huilend ondersteunend van die kennis die vooraf zo had gezegd je kan het... over de finish

De tijd is om te janken na een staaltje inhalen en inhouden tactiek staat er na de helft 30 minuten op de klokken. Een vloek volgt. Een kwartier later spreken twee deelnemers elkaar bezield toe.."als we zo door gaan eindigen we binnen een uur". Een tweede vloek volgt nu binnensmonds. We draaien de Coolsingel op en overdaad aan mensen kijken ons met gemengde gevoelens aan. Duizenden blanke joggers is toch een ander gezicht als een stel sprintende Keniaanen. De eindtijd.. 58.30. De mevrouw bij de klok lacht me blijmoedig toe en hoor haar enthousiast gillen "binnen het uur!" . Het gevoel is eenzijdig. Uiteindelijk wordt de netto tijd 55.30, snel vergeten en denk nu alleen aan de geweldige entourage onderweg.


http://www.fortismarathonrotterdam.nl/content/runnerstv/fmr/index.asp?e=RD1010k&n=Diana%20vander%20Waal&r=1027&ct_s1=11:18:22&ct_s2=11:46:52&nt_s2=00:28:31&ct_f=12:13:49&nt_f=00:55:28&l=NL&player=1&random=1631&k=finishbefore&index=2&index=3&index=2&index=3&index=2before&index=2&index=0&index=1close&index=1&cct=1000000000000000000000000000000000000000&player=1&player=1&player=1&player=1&player=1&player=1

Samen met Gigi in de polder

Lopen met muziek stimuleert. Ik heb het zonder geprobeerd, maar dat werkte niet. Het geluid van de doffe stappen op het asfalt en de zware ademhaling na een paar minuten stimuleerde niet echt om flink door te stappen. Stoppen! Stoppen! Bij elke stap kwamen deze woorden in me op en afleiding is gewenst.

Ik heb de oplossing gevonden, samen met Gigi door de polder. Gigi zingt en speelt vrolijke opzwepende deuntjes. Gigi is een Luigino Celestino Di d’Agostino beter bekend als Gigi d’Agostino en is een Italiaanse Dj die rond deze eeuwwisseling enkele flinterdunne hitjes had met La Passion en the Riddle. Italo dance, weinig diepgaande teksten en lekker in het gehoor liggende melodietjes.

L’amour toujours is mn favoriet. Een lekker loopnummer met een opzwepend deuntje. Gigi zingt over dat ie in me gelooft, ’t kan hem niet schelen wat ik in het verleden heb gedaan. Ongetwijfeld doelt ie over mn doelloze gesport voordat ik het rennen ontdekt hebt en tenslotte belooft Gigi mij altijd ter zijde te blijven staan, een heerlijk gevoel als je weer halverwege de polder in een zware dip zit.


Gigi en ik zijn een eenheid en samen vliegen we over lands wegen “one day i’ll fly with you”. Hij zal mijn Ipod nooit verlaten ook al zal menigeen hem inmiddels hebben gedegradeerd tot een one day fly.

Reeuwijkse plassenloop 2010

Vandaag was het de dag van 58e Reeuwijkse plassenloop. Vaak over gehoord in mn niet loopperiode maar nog nooit meegedaan. Parcours is redelijk bekend, want een langere weekendloop mag nog weleens het verste punt kennen rondom de surfplas. Vandaag veel wind vooral in het eerste

deel wind tegen (uberhaubt wel meewind gehad), voor deze loop behoorlijk veel deelnemers, temparatuur aangenaam.
Al vrij snel na de start vormt er een groep van ca. 10 mensen die ik de hele loop zal tegenkomen. Met een groepje van 4 mensen kom ik de eerste helft door en vraag me af of ik de enige bent die last van de wind heeft. Niet echt want de vent voor me laat een enorme. Helaas ben ik genoodzaakt om het groepje te laten gaan en zie een ander doelwit lopen. Met deze persoon loop ik tot aan de finish. Hij zal uit eindelijk in dezelfde tijd finishen.
Ik heb al vrij snel door dat mn voorgestelde tijd 51 minuten niet haalbaar is, maar aangezien ik nog steeds zonder tijd loop, kan pas met knijpende ogen bij de nakende finishlijn zien welke tijd er op de klokken staat. 54.05, matige tijd, voor het gemak haal ik nog 20 seconden bij de start ervan af en kom op een geschatte netto tijd van 53.45 uit

Klaar voor de start voor de start



De zomervakantie liep ten einde en wat ik niet verwachtte is toch gebeurd. De loopjes werden lopen en de puf momenten werden gereduceerd tot een slot hijgmoment na een duurloop. Nooit verwacht dat in de hitte van de zomerzon aan de Franse middellandse zee de trainingen zouden worden doorgezet, maar nu weer thuiskomend na alle vakantieperikelen belde de Freak op.

In de eerste week van september wordt de Goudse Singelloop georganiseerd en volgens de freak had ik gezegd bij een behoorlijke conditie (lees minimale pufmomenten) mee te doen aan de Goudse Singelloop. Deze loop zou mn eerste loop worden en om niet meteen de moed in mn schoenen te laten zakken en achteraan het deelnemersveld in de bus de race te moeten uitwandelen werd er een eisenpakket samengesteld.



Een blik op de uitslagenlijst van de voorgaande edities van de singelloop werd al snel duidelijk dat een tijd rondom het uur over 10 kilometer een plek zou opleveren net voor de bus. Meten is weten dus bij de eerste de beste training werden 59 minuten geklokt over ongeveer ….. negen en halve kilometer en een beetje erbij. Eis = Voldaan!

De Freak

De Freak



De Freak loopt ongenaakbaar hard. Ik ken de Freak al vanaf mn 16de levensjaar op en top sportman in alles goed. Hij is niet bijzonder talentvol maar heeft de perfecte instelling. Mentaliteit is het toverwoord! In de vroege ochtend gloren waar hij menig fietsende krantenjongen voorbijsnelt gaat hij trouw over besneeuwde paden, ijzige windstoten over zn gelaat trotserend en alsmaar sneller rennend naar meer en beter. Menig prestatieloopje werd binnen 40 minuten afgeranseld en hele meuten achterhem latend, waarna hij zn ervaringen via sms berichtte en steevast afsloot met de onderschrijving “De Freak”.



Read more!

Deze persoon wilde mij introduceren in de Freakshow. Er bestaat een commune van mensen over de hele wereld die een sport beoefenen waar wel trainingen moeten worden afgewerkt om uiteindelijk iets te bereiken. Zijn jarenlange minachtende uitlatingen achter mn rug over de prestaties bij het zevende dorpsvoetbalteam kwamen recht in mn gezicht aan. Voetbal op dit nivo was zaterdag in de wei met mensen die wel wisten dat er op dinsdagavond een trainingsavond is maar daar nog nooit aanwezig waren geweest. Inmiddels had ik de voetbalsport al een paar jaar vaarwel gezegd door gebrek aan plezier en tijd. De fitnessschool voldeed vervolgens volledig aan mn eisen, minimaal 3 keer per week je in het zweet werken op de verschillende cardio apparatuur. Na verloop van tijd werd minimaal drie maal , maximaal twee maal per week en begon ik terug te rekenen wat een ritje op de loopband me de afgelopen jaren heeft gekost. Conclusie; Fitnessschool exit.



De Freak stimuleert. Zijn dagelijkse berichtgevingen over zn trainingslopen heeft me geholpen. Oprecht met respect spreekt hij over mn inspanningen, van talentloze voetballer tot doorzettende loper.

Ik ben blij dat ik deel uit maak van de freakshow.